هنگامی که پزشک تشخیص میدهد به نوعی از بیماری قلبی مبتلا هستید ممکن است پرسشهای زیادی برای شما بوجود بیاید و هنگامی که اصلاحاتی مانند «نارسایی احتقانی»، «بزرگ شدن بطن» یا «سیانوز» را بکار میبرد دچار سردرگمی شوید. تفاوت این بیماریها در چیست؟
در واقع تمام انواع بیماریهای قلبی، نشانههای مشترکی را ایجاد میکنند، اما یک تفاوت کلیدی با هم دارند که نوع آنها و روش درمان را تعیین میکند. آشنا شدن با انواع بیماریهای قلبی به شما کمک میکند که مشکل قلبیتان را بهتر بشناسید و در مراحل بعدی بهتر آن را کنترل کنید.
آنژین صدری (آنژین قلبی)
آنژین قلبی سبب درد و فشردگی در ناحیهی قفسهی سینه میشود و نوعی احساس «فشار» ایجاد میکند که شبیه به سوءهاضمه است. این حالت به خود خود بیماری نیست. بلکه نشانهی بیماریهای کرونری قلب است که در آن سرخرگهای قلب باریک و سفت میشوند. همچنین آنژین ممکن است در اثر بیماری مویرگهای کرونری باشد. انواع مختلف آنژین قلبی وجود دارد که هر یک از آنها نشانهی نوعی از بیماری قلبی و باید توسط پزشک تشخیص داده شود.
بیماری قلبی مادرزادی
بیماری قلبی مادرزادی یا نقایص قلبی، ناهنجاریهای قلبی هنگام تولد هستند. این نقایص هنگام رشد جنین در رحم مادر پدید میآیند و ممکن است به دلیل عفونتها، داروها، مواد شیمیایی، الکل و عوامل ناشناخته دیگر باشند.
این ناهنجاریها ممکن است در قسمتهای مختلف قلب باشند، مانند جدارهها، دریچهها، رگهای خونی، شریانهای اصلی، دهلیزها و غیره. به هر حال این نقایص گردش خون را دچار اختلال میکنند و سبب بروز نشانههای زیر میشوند:
خستگی، کوتاه شدن تنفس، آبی شدن رنگ پوست، تندشدن ضربان قلب، ورم شکم و اطراف چشمها.
درمان نسبت به شدت نقص، متفاوت است و بیشتر به صورت جراحی است.
نارسایی قلبی کانژستیو (احتقانی)
این حالت بیشتر در افراد سالمند مشاهده میشود و هنگامی روی میدهد که قلب نمیتواند خون کافی را به قسمتهای دیگر بدن پمپ کند. پزشکان از آن به عنوان کاهش «ظرفیت پمپاژ» قلب یاد میکنند. این وضعیت معمولاً نتیجهی حملهی قلبی، فشارخون بالا، دیابت، بیماری عروق کرونری، درمانهای سرطان است. این نوع نارسایی از متوسط تا شدید تغییر میکند و نشانههای آن عبارتند از :
افزایش وزن، ورم شکم و پاها، خستگی مفرط، سرگیجه، کوتاه بودن تنفس، ناتوانی حرکتی.
درمان شامل دارو، و روشهای پزشکی دیگر، و در موارد شدید جراحی است.
بیماری قلبی کرونری
شایعترین نوع بیماری قلبی است و هنگامی بروز میکند که شریانهای اصلی قلب در اثر تشکیل پلاک در دیوارههایشان، باریک و سفت شوند که «آترواسکلروز» نامیده میشود. بیماری قلبی کرونری یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در ایالت متحد است. درمان این بیماری به شدت و ضعف آن بستگی دارد و شامل کنترل فشار خون، تغییر شیوه زندگی، ورزش منظم و در بعضی موارد اعمال جراحی مانند آنژیوپلاستی و عمل بایپس است.
بیماری مویرگی کرونری(MVD)
بیماری مویرگهای قلب است که سبب باریکشدن و سفتی دیوارهی مویرگهای قلب میشود و خطر حمله قلبی و نارسایی قلبی را افزایش میدهد. نشانهها عبارتند از درد قفسهی سینه (آنژین)، کوتاه بودن تنفس و خستگی. درمان آن معمولاً دارویی است.
بیماری قلبی سیانوتیک(CHD)
از نوع بیماریهای کانژستیو (احتقانی) قلب است که سبب کمبود سطح اکسیژن خون در اعضای بدن میشود. و ممکن است در اثر نارساییهای دیگر از جمله نارسایی دریچههای قلب، عفونت یا مصرف دارو در دوران بارداری ایجاد شود. نشانههای آن عبارتست از نفس نفس زدن، آبی رنگ شدن پوست بدن، ضعف، ورم چشم و صورت.
درمان بصورت جراحی به منظور ترمیم نقایص است.
بیماری قلبی مربوط به فشارخون بالا
مشکلات قلبی ممکن است در اثر فشار خون بالا ایجاد شود و بیماریهای قلبی نظیر بیماری کرونری، نارسایی قلبی، آنژین قلبی، حملهی قلبی و بینظمی ضربان قلب را ایجاد کند.
بیماری اسکیمی قلبی
اسکیمی به معنای «کاهش خونرسانی» است. بیماری اسکیمی قلبی در نتیجه کاهش خونرسانی به قلب ایجاد میشود. گرچه دلایل ایجاد این بیماری بسیار متنوع هستند اما بیشترین میزان شیوع این بیماری مربوط به آترواسکلروز یعنی باریک شدن رگهای قلب است که خونرسانی به ماهیچههای قلب را کاهش میدهد. گاهی نیز
این بیماری در گروه بیماریهای کرونری قلب قرار داده میشود.
بیماری التهابی قلب
این بیماری مربوط به التهاب ماهیچههای قلب یا بافتهای اطراف آن است که ممکن است منشاء باکتریایی، ویروسی، یا قارچی داشته باشد یا در اثر بیماریهای سیستم ایمنی ایجاد شده باشد. نشانههای آن، آنژین صدری، تنفس کوتاه، ورم پاها و مفاصل و خستگی است.
افرادی با نقایص مادرزادی قلبی یا جراحی قلب، یا مصرفکنندگان داروهای درون وریدی، و کسانی که دریچه مصنوعی قلب دارند بیشتر در خطر ابتلا به این بیماری هستند. درمان بستگی به میزان آسیب وارد شده به ماهیچههای قلب، از درمان دارویی تا جراحی تغییر میکند.
بیماری قلبی ارگانیک (عضوی)
یک نام کلی است که به تمام بیماریهایی اطلاق میشود که خود قلب را تحت تاثیر قرارمیدهد نه عملکرد آن را . این بیماری در اثر مشکلات فیزیولوژیکی مانند بدشکلی یا التهاب بوجود میآید.
بزرگ شدن بطن راست
این بیماری زمانی بروز میکند که بیماریهای ریوی بر قلب اثر بگذارند. زمانی که جریان خون به ریهها کاهش مییابد یا مسدود میشود، فشار خون در ریهها افزایش مییابد. در نتیجه بطن راست قلب به کار بیشتر وادار میشود که باعث آسیب رسیدن به ماهیچههای قلب و بزرگ شدن بطن راست میشود. نارسایی کانژستیو نیز ممکن است سبب این بیماری شود. گاهی نیز این بیماری به دلیل مسدود شدن رگهای منتهی به بطن راست، یا بیماریهای تنفسی مانند آمفیزم بروز مییابد. درمان این بیماری معمولاً بصورت دارویی، بازکردن عروق و اکسیژن درمانی است.
گردآوری و تنظیم : گروه سلامت توصیه
منبع : healthline.com