راه های جلوگیری از درد شغلی

 

۶ توصیه برای آنکه درد شغلی نگیرید

 

دردی ناگهانی در شانه، دست، گردن و یا تاری‌ دید بعد از چند ساعت کار با رایانه یا نشستن پشت ‌میز؛ این دردهایی است که در حین کار سراغ بسیاری از ما می‌آید. تنها با چند تغییر جزیی در وضعیت نشستن و انتخاب صندلی و میز و… می‌توانیم درد و خستگی بدنمان را رفع کنیم و حداقل، سلامتمان را برای آینده شغلی‌مان تضمین کنیم.

درد شغلی

۱- در مورد صندلی‌های مخصوص نوشتن، خواندن و کار با رایانه، ارتفاع صندلی نه باید آنقدر بلند باشد که پای فرد به زمین نرسد و نه آنقدر کوتاه باشد که پشت ‌ران از کف صندلی بلند شود و پاها به سمت شکم جمع شوند.

 

صندلی‌های قابل‌تنظیم پنج‌پایه بهترین انتخاب هستند و کاربردهای بسیار دارند، یعنی هر فردی می‌تواند متناسب با سلیقه و شرایط خود ارتفاع صندلی را تنظیم کند.

 

کفی صندلی نیز باید نرم باشد اما نه در حدی که شخص مانند مبل در صندلی فرو برود و اجازه جابه‌جایی نداشته باشد. در چنین حالتی فرد برای مدت طولانی در وضعیتی ثابت قرار می‌گیرد و خون‌رسانی بدنش مختل می‌شود.

 

همچنین بهتر است صندلی، دسته‌دار باشد و ارتفاع این دسته قابل‌تنظیم باشد تا زمانی که استراحت می‌کنید دستتان را روی آن بگذارید. البته موقع کار کردن بهتر است دست روی دسته گذاشته نشود، زیرا این حالت باعث ایجاد کشش می‌شود.

 

۲- صندلی‌های کاری باید با توجه به شغل موردنظر ویژگی‌های به‌خصوصی داشته باشند؛ برای مثال فردی که با رایانه کار می‌کند و بعضی مواقع به پشتی صندلی تکیه می‌دهد، باید از صندلی‌هایی استفاده کند که پشتی آنها قابلیت ارتجاع به سمت عقب را داشته باشد.

 

اگر صندلی پشت‌سری (Headrest) نداشته باشد، معمولا بهترین زاویه نشستن حدود ۱۱۰ درجه است. این زاویه کمترین بار را به کمر وارد می‌کند و برای کار با رایانه و نشستن سر کلاس درس مفید است.
گفتنی است برای امتحان اینکه یک صندلی مناسب است یا خیر، باید حداقل یک تا دو هفته از آن استفاده کرد و با یک‌بار نشستن نمی‌توان در این باره تصمیم‌گرفت

اگر هم صندلی پشت‌سری داشته باشد، این زاویه می‌تواند بیشتر شود.

اما با نبود پشت‌سری، شخص مجبور می‌شود برای نگاه‌کردن به هدف مقابلش، برای مثال مانیتور یا تخته، گردن را خم کند و در نتیجه فشار به گردن زیاد می‌شود.

 

۳- پشتی صندلی باید طوری انحنا داشته باشد که گودی کمر را در زمان تکیه‌دادن به آن حفظ کند. اگر پشتی ‌صندلی صاف باشد، می‌توان برای حفظ گودی کمر از یک بالش در پشت‌کمر استفاده کرد؛ البته به شرطی که باعث اذیت فرد نشود.

 

گفتنی است برای امتحان اینکه یک صندلی مناسب است یا خیر، باید حداقل یک تا دو هفته از آن استفاده کرد و با یک‌بار نشستن نمی‌توان در این باره  تصمیم‌گرفت.

 

کفی و پشتی صندلی نیز باید از جنس مناسبی باشند و بهتر است خلل و فرج داشته باشند تا شخص عرق نکند و لباس به بدنش نچسبد.

 

صندلی‌ای که برای نوشتن انتخاب می‌شود بهتر است پشتی‌اش مقداری رو به‌ جلو بوده، زاویه‌ای حدود ۸۰ درجه داشته باشد. در مقابل آن، صندلی‌ای که برای کار با رایانه استفاده می‌شود بهتر است مقداری به سمت عقب خم شود تا بتواند زاویه ۱۱۰ درجه را به شخص بدهد.

 

استفاده از زیرپایی نیز بستگی به ارتفاع صندلی و قد شخص دارد. برای مثال اگر شخص صندلی‌اش بلند باشد و نتواند کوتاهش کند، بهتر است از زیرپایی استفاده کند؛ در غیر این صورت استفاده از آن توصیه نمی‌شود. البته برعکس هم ممکن است: اینکه شخصی صندلی‌اش کوتاه باشد و امکان آن را نداشته باشد که ارتفاع صندلی را تنظیم کند، در نتیجه می‌تواند دو تخته زیر صندلی بگذارد تا ارتفاع آن کمی بالا بیاید و مشکلش حل شود.

۴- بعضی مشاغل نیاز به نشستن و ایستادن‌های مکرر دارند. در این صورت بهتر است از صندلی‌های خاص و بلند استفاده کرد؛ مانند صندلی‌های بلندی که در رستوران‌ها استفاده می‌شود، زیرا نشستن و ایستادن روی این صندلی‌ها راحت‌تر است و لازم نیست فرد به‌صورت کامل روی آنها بنشیند و درعین‌حال باعث می‌شوند بین ایستادن‌های مکرر خستگی تا حدودی برطرف شود.

 

همچنین برای مشاغلی که فرد مجبور است روی یک هدف دقیق مانند میکروسکوپ یا قطعه الکترونیکی خم شود صندلی‌هایی پیشنهاد می‌شود که کفی‌شان قابلیت خم‌شدن به سمت جلو را داشته باشد و درعین‌حال از اصطکاک لازم نیز برخوردار باشد تا وقتی کفی آن به سمت جلو خم می‌شود فرد از روی آن لیز نخورد.

 

ارتفاع میز نیز باید به گونه‌ای باشد که اهداف روی میز را برای ما به خوبی پوشش دهد و همچنین طوری نباشد که پا درونش گیر کند.
باید هر ۲۰ دقیقه یک‌بار برای حداقل یک‌دقیقه چشم‌ها را از روی مانیتور برداشت و به جاهای دور نگاه کرد

۵- اصول کلی درباره انتخاب صندلی‌های منزل مانند صندلی‌های کاری است. البته صندلی‌های منزل، مانند صندلی‌های غذاخوری و… معمولا پنج‌پایه نیستند. بااین‌حال ازآنجایی‌که مدت زمان نشستن روی این صندلی‌ها کوتاه است مشکل خاصی برای فرد ایجاد نمی‌کنند. بنابراین معیار آنچنان خاصی برای انتخاب این صندلی‌ها مطرح نیست. آسیب، زمانی ایجاد می‌شود که فرد مجبور شود مدت طولانی روی صندلی بنشیند.

 

برای همین اگر مجبور هستید چندین ساعت روی مبل بنشینید توصیه می‌شود از مبل‌هایی استفاده کنید که خصوصیات لازم برای حفظ زاویه و گودی کمر را داشته باشند. اما اگر برای مدت کوتاه از مبل‌های خیلی نرم استفاده می‌کنید (برای مثال نیم‌ساعت در روز) مشکلی برایتان ایجاد نخواهد شد.

 

خم‌کردن کمر به سمت بغل یا عقب می‌تواند مضر باشد، اما اگر فرد برای مدت طولانی یک‌جا نشسته باشد و برای استراحت یک دقیقه از جایش بلند شود و کمرش را به عقب خم کند، با این کار خستگی‌اش برطرف می‌شود و مشکلی برایش پیش نمی‌آید.

 

۶- صفحه مانیتور باید حدود ۷۰ سانتی‌متر با سر فاصله داشته باشد و صفر تا ۴۵ درجه پایین‌تر از میدان بینایی چشم قرار گیرد که بهترین زاویه آن بین ۱۰ تا ۳۰ درجه است.

 

اگر صفحه مانیتور خیلی بالاتر از میدان دید چشم قرار گیرد، فرد مجبور می‌شود به‌صورت مداوم چشمش را باز نگه دارد و کمتر پلک بزند. این وضعیت باعث خشکی، خستگی و درد چشم می‌شود. از طرف دیگر اگر مانیتور خیلی پایین‌تر از میدان دید قرار گیرد، فرد مجبور می‌شود گردنش را بیش ‌از حد خم کند و در نتیجه گردن‌درد می‌گیرد.

 

یکی دیگر از نکات مهم این است که باید هر ۲۰ دقیقه یک‌بار برای حداقل یک‌دقیقه چشم‌ها را از روی مانیتور برداشت و به جاهای دور نگاه کرد.

 

اگر همه این اقدامات را انجام دادید و باز هم از درد چشم رنج می‌بردید به نظر می‌آید به اختلالات انکساری چشم از جمله دوربینی، نزدیک‌بینی و یا آستیگماتیسم مبتلا شده باشید و باید به چشم‌پزشک مراجعه کنید.

 

همچنین بهتر است مانیتور دارای فیلتر باشد تا نورهای مزاحم را حذف کند. البته این فیلتر در بیشتر رایانه‌های جدید از قبل جاسازی شده است.

منبع : ایرانویج 

گردآوری و تنظیم : توصیه